50 ปีที่แล้ว มีเรื่องเล่าขานกันมาเรื่องหนึ่ง ชื่อเรื่องมีชื่อว่า“เจอพ่าหมากับเจอมีหมา”ชนเผ่าอาชางไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง ผู้ชาย และวัยรุ่นวัยสูงอายุต่างก็พูดถึงเรื่องนี้ ปัจจุบัน เนื่องจากคนใช้ภาษาโบราณในชนเผ่าอาชางนั้นนับวันเริ่มน้อยลง ผู้ที่สามารถขับร้องเพลงมหากาพย์“หัวเผ่า”เมื่อก่อนมีถึง 8คน ตอนนี้ลดเหลือ 2 คน เรื่องราวตำนานโบราณพวกนี้เสี่ยงต่อการหายสาบสูญไปตามกาลเวลา
ปีพ.ศ.2556 สำนักพิมพ์ผลิตตีแพร่เทปวิดีโอชนชาติยูนนาน ได้ออกเผยแพร่เรื่อง”ศิลปะการขับร้องเพลงชนเผ่ายูนนาน—หนึ่งในมหากาพย์ท้องถิ่นมณฑลยูนนาน11บท สำหรับ9ชนเผ่า—“เจอพ่าหมากับเจอมีหมา” มหากาพย์ของชนเผ่าอางชาง” มหากาพย์นี้ได้อธิบายถึงความเป็นมาที่อย่างละเอียดแท้จริงของชนชาตินี้ แล้วได้รับการเผยแพร่ศิลปะวัฒนธรรมการขับร้องและภาษาพูดของชนเผ่าได้อย่างดีเยี่ยมจนได้รับรางวัลชื่นชมอย่างมีเกียรติจากรัฐบาลในงานมอบรางวัลครั้งที่3
